واژه ها....
و ا ژ ه ه ا...!
اینگونه مرا تجزیه نکنید...!
من در سکوت او ته نشین شده ام....!
رهاط
سر انجام...
تو در من سرازیر شدی...
آسمان شمع های کوچکش را خاموش
و ماه را در آغوش گرفت
نفسهایت گوش مرا ذوب
و شعرها در من هجوم...
سکوت چشمانت را فریاد میزنم
گنجشک ها هم نواز منند
درختان غوغا میکنند و موهایم...
شکوفه میدهد
تو لبخند میزنی...
لبخندت را فریاد
فریاد
فریاد...
بلند تر از عدم...
خورشید هراسان و خواب زده
جویای علت و
معلولها
روی یک نیلوفر آبی
بخواب رفته اند...
رها ط
قلم گنگ از بغض
گنجشکها قربانیِ باد
دستان ظریفت ربوده
تنم در رأس طوفان است
تو.... کجایی؟؟...
رها ط
برای من معصیت بود
از دست دادن معصومیت ها
طوفان زلفانم را نوازشت، نیاز
از گذشته عبور
واز آینده بازگشت
حال را نمی بینم چشمانم کو؟
نتوان فهم مرا تنهایی
رها ط
سایه ها
دروغ میگویند
آن مرد در حال رفتن
تو نیستی
چشمانم
کذاب شده
تو را در اطرافم نمی بیند
صدای پاهایت ، از من دور میشود
دستانت
لمس نمیشود
دل می لرزد از این احوال...
آفتاب کدامین چشم، یخ وعده هایت را آب؟!...
رها ط