من

اشک می شوی بر قلم              

تَر شعری می شود

مرد بارانی  ،  من 

تکیه بر دریا دارم

گاهی مرا حل می کند

من  ، رهایم در بند

آسمانِ تنت  ،زیرِ زمین است 

فقط او می داند   ،    تو کجایی...

با دستانی که   ، هم می زند دنیا را ...

رها ط