نمیشود؟

دیگر دهانم  

باز نمی شود

باز نمی شود 

چشمانت  

مرا ؟ 

حال اتاقم

باز شعر می چکد از تنم 

بیمارستان تنت 

پذیرای حال اتاق من بی تو می شود ؟

شاید

و شاید عشق 

کلاغ لال کوچکی باشد

د س ت

مرا دست کم میگیری 

دست دست می کند پاهایت

دستی تکانت می دهد

دست تکان می دهی…

مرغ ماهی خوار

امشب ریشه ات 

خواب مرا می بیند

پروانه ی دستانم 

شمع تنت 

فریاد یاد یاد یاد

تیر می کشم 

شلیک می کنی 

بوم…!

بوم شبیه چهره ی تو می شود

این قلم لعنتی فقط تو را می نویسد 

که در مه ، ماهی 

تفنگم را کوک می کنم 

مرغ ماهی خوار … بوم!!!!!

بوم شبیه تو می شود 

پروانه روی بوم های شکسته