غمان آمیغ

   خوشا حوا و آدم را

                            خوشا تبعیدِ از پردیس 

                                                              به جرمِ سیبِ بوسیده

 غمان آمیغ شد مارا 

                           در آن هنگامِ‌بی جرمی

                                                             که حتی دوزخ از ما

     روی برگرداند 

                                                                                    رها ط