واهی

  سیاه پوش و سپید روی بود...

               اهریمن ِ کوچکی که 

                                          هرشب فرشتگی را بیراه میگفت 

                                                 و صباح طعمه هایش را عاشق بود...

                                                                                      رها ط

         پ ن >   واهی: سست